Këtë radhë po botojmë disa anekdota të të ndjerit Niko Tyto, mësues nga Malëshova e Përmetit, mik i skraparllinjve.
Anekdotat janë shkëputur nga vëllimi i tij, “249 anekdota”.
Niko Tyto (1936 – 29 nëntor 2014) ishte studiues, folklorist dhe shkrimtar shqiptar.
Ka botuar nëntë libra për fëmijë, gjashtë me materiale folklorike, katër me studime. Shumë aktiv në shtypin e kohës së vetë me shkrime letrare dhe gjuhësore.
Le të shërbejë ky postim si një homazh nderimi për Të.
## “Orakujt…”#
Dy inspektorë shkuan për kontroll në një shkollë fshati. Në mbrëmje u strehuan në familjen e një fshatari, i cili i priti me përzemërsi. Kur ranë për të fjetur, njëri i tha të zotit të shtëpisë:
-Unë vuaj nga prostati, të lutem lidhe buçen, të mos më hajë, kur të ngrihem natën
-Buçja ime nuk të ha, mos ki frikë,- i tha i zoti i shtëpisë.
Natën ngrihet inspektori dhe, sa doli jashtë, ju hodh buçja dhe e kafshoi.
Kur u kthye në dhomë shoku e pyeti…
-Të hëngri buçja?!
-Jo, i tha kolegu, më hëngri i zoti i shtëpisë…
***
Në vitet ’50 të shekullit të kaluar, një mësues ishte transferuar në një fshat të largët nga qyteti i tij, ku jetonte me familjen. Kërkoi ndihmë nga një miku i tij që në ato vite ishte me përgjegjësi. Mjerisht, miku kishte pak ditë që ishte shkarkuar nga këto detyra, por mësuesi nuk e dinte.
-Të lutem,i tha mësuesi mikut, ndihmomë që të afrohem, se kam edhe nevoja familjare.
Miku, si e dëgjoi mirë e mirë, i tha:
-Nuk jemi ata që ishim, na ngordhi balua që kishim…
***
Gjatë muhabetit, të zotit të shtëpisë i shpëtoi një pordhë, miku që ishte ftuar për darkë, bëri sikur s’dëgjoi. Ndërsa e shoqja e plakut kujtoi se miku nuk e dëgjoi dhe ajo filloi të qeshte nën buzë.
Plaku e përsëriti veprimin e parë dhe përsëri mësuesi heshti…
Mësuesi ngrihet në këmbë dhe i thotë të zotit të shtëpisë:
-Zotrote shëndoshë, mjerë ato që u ndanë nga shoqet, mbaj të tjerat…
***
Mësuesja pyeti Mirin, nxënësin e klasës së tretë, për të zgjedhuar foljen “eci”. Miri fillon ngadalë-ngadalë të zgjedhojë foljen:
-Unë eci, ti ecën…
-Më shpejt, më shpejt, ndërhyn mësuesja.
-Unë vrapoj, ti vrapon…, vazhdoi Miri.
***
Dy fshatarë shkuan në një klub për të pirë kafe, njëri mori kafe turke dhe tjetri ekspres. Ai që piu kafe turke, i shijoi, ndërsa tjetri, që piu ekspres, u shtrembërua nga që nuk i pëlqeu dhe nuk piu më.
-Pse e ke lënë kafen, i thotë kamerierja.
-Ishte shumë e hidhur, zonjë.
-Po unë ta solla sheqerin!
Një qytetar nga tavolina përbri, që ndoqi veprimet, i thotë fshatarit:
-Nga ç’fshat je zotrote?
-Po ty nuk të mjafton që e dhjeva unë, po kërkon të dhjesë edhe fshatin!…
***
Kur u çlodhën në Sheshe, një nga burrat, si ndezi një cigare, iu drejtua një bashkëfshatari që kishte lënë mustaqe:
-Të lumtë, o Zylfo, e shpëtove shpirtin…
-Pse e shpëtoi Zylfua shpirtin, tha në nga bashkëfshatarët.
-E po, që sot e tutje, nuk do t’i thotë njeri të dhjefsha shpirtin, por të dhjefsha mustaqet!
***
Një plak i moshuar shiste në anë të rrugës paketa cigare. Një zonjë e bëshme blinte pothuajse çdo ditë aty cigare.
Një ditë plaku i thotë:
-Zonjë, ku i ke rritur ato mollë aq të mira, që i mban në gjoks?
-Po ty ç’të duhet, mor ditëzi, ti s’ke as dhëmbë, i përgjigjet gruja!…
-Se mos do të thyej arra, zonjë e nderuar, iu përgjig plaku me qesëndi, pa e prishur terezinë fare.
***
Vjehrra i ankohej një herë nuses se ajo gati në çdo dy vjet lindte nga një fëmijë, natyrisht me burrin e saj.
-Po ç’bën kështu, moj nuse, nuk i shikon shoqet, nuk bëjnë siç bëni ju…
-Hesht nëne, mos fol ashtu, janë punët e zotit këto.
-Mos, moj, pse zoti te shalët tuaja e ka mendjen!?…
***
Një kalorës shkoi në pazar dhe lidhi kali në një pemë në të hyrë të qytetit. Kur mbaroi punë u kthye te kali, por i kishin vjedhur kapistrën. Në moment thirri me zë të fortë:
-O më dorëzoni kapistrën ose do të bëj atë që bëri babai im në Romë.
Hajduti i trembur i solli kapistrën:
-Urdhëro i tha, por dua të di çfarë bëri babai yt në Romë?
-Bleu një tjetër, tha kalorësi…