– Kushtuar Dëshmorit të Atdheut, kolonel Arben Zylyftari, rënë në krye të detyrës në Shkodër, më 2 gusht 2000 –

 

 

 Rushan Dosti

 

 

Atë ditë dy gushti

 

Qielli krejt u nxi

 

Shkodra, Shqipëria

 

U gdhinë në zi

 

 

Lajmi mori dhenë

 

Derdhi lotë Skrapari

 

Kishte rënë një lis

 

Arben Zylyftari

 

 

Atë ditë të zezë

 

Atë dy gusht të zi

 

Buna dhe Osumi

 

Derdhën lotët shi

 

 

Tomorri u vrenjt

 

Shkodra qau me lotë

 

Lotët Shqipëria

 

Nuk i mbajti dot

 

 

Dorës barbare

 

Gishti si s’iu këput

 

Kur lisin – Arben

 

E shtriu në tabut?!

 

 

Pabesia e krimit

 

Si gjarpëri në gji

 

I këputi rrënjët

 

Këtij djali të ri

 

 

Këtij djali – lis

 

Me rrënjë në Spatharë

 

Këngë i thurën gurët

 

Malet në Skrapar

 

 

Plumbi i mallkuar

 

S’vrau një kolonel

 

Ai shoi një dritë

 

Rrëzoi një diell

 

 

Arben Zylyftari

 

Lisi që s’ka rënë

 

Ai është më këmbë

 

Me degë e me rrënjë

 

 

Tani pas kaq vjetësh

 

Drita është e bardhë

 

Dardha që la Beni

 

Ka rënë nën dardhë

 

 

Fëmijët si yje

 

Ndrijnë e yllëzojnë

 

Në çdo hap që hedhin

 

Me Benin jetojnë

 

 

Filizat u rritën

 

Lisi, hop më këmbë

 

Arben Zylyftari

 

Është gjallë, s’ka rënë

 

 

Në mes të Beratit

 

Përmendorja ndrin

 

Se Heronjtë e Heshtur

 

Përherë zgjuar rrinë

 

 

Në bronxin e ftohtë

 

Qëndron vigjilent

 

Deshi shumë Beratin

 

Deshi këtë vend

 

 

Ky Arbeni ynë

 

Syri i Shqiponjës

 

Gjithmonë syshqiponjë

 

Do t’i qëndrojë kohës!