Harta e atdheut
Yzedin Hima
Harta e atdheut
murit ia hoqën gurët një e nga një
deri tek rrënjët
po muri mbeti në sytë e njerëzve
me gurët e rëndë gri
njerëzit me sy muresh vështrojnë
nga ura e re
që lidh brigjet e hirta të hiçit ku rrjedh
mungesa e lumit
nën klithmat e pulëbardhave prej letre
të bardhë
pemët çelën luleshprese në këtë fund
të ngrirë janari
luleshpresat ndritën rrugën e fatit
në një dritë terri
njeriu veshi një palë sandale fjalësh
dhe u nis për udhë
bliri i zhveshur ka shpërthyer në cicërima
kanarinash
në pyllin e bukur të shpresës matanë
asaj kodre fati
që largohet si arushë e bardhë me këmbë
mjegulle
njeriu ka në këmbë vetëm lidhësat e kaltra
të shpresës
rrugës lë në pluhur hartën fatkeqe
të atdheut