Humor/ Edhe “Orakujt…” bëjnë shaka: Shyqyri Jaho (Vërzhezha) (3)
Shyqyri Jaho nga Vërzhezha, me banim të hershëm në Çorovodë. Për moshën e re dhe të tjerë që nuk e kanë njohur, ishte gjyshi i sopranos së famshme Ermonela Jaho, vajza e djalit të tij, Hetemit.
Shyqua ishte një plak i këndshëm, me një humor të hollë. Barsoletat dhe shakatë e tij edhe sot tregohen gojë më gojë në të gjithë Skraparin, çka e bëjnë atë të pavdekshëm.
Po japim më poshtë dy-tri nga perlat e tij të humorit:
Krushk në Gradec
Niset xha Shyqua selamas krushqësh për të marrë një nuse në Gradec. Para se të hyjnë në fshat, në një pushim të shkurtër, ai po u jepte porosi shokëve të ishin të kujdesshëm në të pirë dhe në muhabet. Në këtë kohë shikon dhëndërrin me një kollare një pëllëmbë të gjerë edhe në këmbë opinga llastiku.
-O djalë, i thotë, hiqe këtë kullaro se nuk vete hiç. Po shkojmë në Gradec dhe ju e dini si janë gradecllinjtë, do të na këpusin ndonjë llaf që s’do ta mbajë kandari. Dhe a e blejmë dot, a e kuptojmë se…
-Ç’i ke këto, xha Shyqo, e ndërpresin krushqit e tjerë, ai është dhëndërr dhe duhet të dallojë!
-Mirë, mirë, thotë xha Shyqua, por nuk i ka të gjitha takëmet në rregull. Megjithatë, le të bëhet si thoni ju.
Dhe u nisën.
Sa hyjnë brenda te krushku, bëjnë përshëndetjet e rastit, kur në derë hyjnë dy gradecallinj me nxitim.
-Na falni, or miq, thanë ata duke iu marrë fryma, u vonuam një çikë. Por atje lartë, në Shipicë na doli një qen laraman, me një zinxhir nëpër këmbë e desh na hëngri e na bëri copë. Na shpëtoi një ferrë ku u kokolis zixhiri që shpëtuam pa ndonjë dhemb (e kishin fjalën për dhëndërin dhe për kollaren)!
-Kot jeni trembur, ua ktheu xha Shyqua, që e kuptoi rromuzin, se ai qen nuk e kishte mendjen te ju, e kishte te buçja (nusja). Të gjithë mbyllën gojën.
Xha Shyqua u tundi kokën të vetëve, dmth, e patë, po mirë që e kuptuam!
Kur s’të lë fshati të hash grurin tënd!
Lejen Shyqua e bënte në fshat te të afëmit. Kur vinte ai nuk rrinte dot duarkryq, por punonte, duke ndihmuar njerëzit e tij.
Një ditë kishte marrë kalin e kishte shkuar që me natë në Vërzhezhën Mal për të prerë furka domateje. Kur erdhi aty nga ora 8-9 e mëngjesit, lidhi kalin në ledhin e selishtës që ishte mbjellë me grurë. Kalin e lidhi në atë mënyrë që të mos ia arrinte grurin, por të hante barin e ledhit.
Vet u ul në një hije aty pranë dhe po hante mëngjesin që i sollën gratë e shtëpisë, një përshesh me bukë misri dhe kos.
Sa hodhi lugën e parë në gojë, u dëgjua një zë nga fshati: “O Shyqo, o Shyqo, të ka hyrë kali në grurët, çfarë bën akoma”!
Shyqua i hodhi një sy kalit dhe ishte ashtu siç e kishte lënë të lidhur që nuk ia arrinte grurit.
“Mirë, o mirë, faleminderit”, iu përgjigj ai atij që thirri dhe u ul të haje…
Sa futi lugën në gojë, një fshatar tjetër nga lagja tjetër thirri: O Shyqo, o Shyqo Jaho, të ka hyrë kali në grurët-o, çfarë bën”!
Pas pak iu përgjigj edhe të dytit: “Mirë, o mirë, faleminderit”!…
Por, sa vuri lugën e tretë në gojë, nga Gjingorasi erdhi zëri i një çobani: “O Shyqo, o Shyqo Jaho, po ai kali po ha grurët, çfarë bën”!
Shyqua u ngrit në këmbë dhe iu përgjigj: “Mirë, o mirë, faleminderit”!…
Dhe u drejtua nga kali, e gjidhi dhe e nxori nga selishta, duke i thënë: “Hajde, o kalë, hajde se nuk të lë fshati të hash grurin tënd”!…