Mihal Gjergji: Një vit më shumë
Ja dhe ky vit, një grusht me thinja
Një brazdë të re më shton në ball’
Më gris’ një thikë, e ndjej te brinja
S’më bindet zemra, bën të dalë
Një këmbë ma mban gërmadha ime
Tjetra është zgjatur për matanë
Më kot humbas në perëndime
Ndjej brenda shpirtit një piskamë
Kam kohë që pres shaminë e kaltër
Tunde nga larg, o lundërtar!
Nëse një ditë do vij i vdekur
Në shtrat të vdekjes jam i gjallë
Mbështjell me hi thëngjijtë e vatrës
Se udha s’di me kë më pjek
Një dallandyshe hapi flatrat
E vetme endet shteg më shteg
Ndjehem fëmijë në pikë të lotit
Në psherëtimë, si murgu plak
Zhgënjimin tim që kam prej zotit
E mbaj në gji, por nuk e flak
Ju mē uroni për ditëlindje…
Sa pak gëzime sjell kjo jetë(!)
Shuplakë e rëndë nga dorë e fatit
Më shtyn’ ta shkruaj fatin vetë!
Mihal Gjergji