Skrapari përballë një shteti inatçor!…
Zylyftar Hoxha
Fiks në km 118 të rrugës që të çon nga Tirana në Skrapar, makinës duhet t’i ndërrosh marshin e t’i ulësh shpejtësinë, pasi kollotumbja nga gropat dhe copat e mbeturinave të asfaltit të viteve ’70 t’i sjell zorrët te goja.
Duket se kjo copë rrugë është lënë enkas kështu për t’i zgjuar udhëtarët nga një udhëtim i gjatë e për t’u kujtuar se për pak do të mbërrijnë në qytet, por, mbi të gjitha, për t’u thënë skraparllinjve të urtë e të mirë se shakatë me qeverinë dhe politikën janë dëm i kokës.
Ato, jo që të lënë pa rrugë, por, po të duan, të lënë edhe pa bukë edhe pa ujë, të rrethojnë edhe me tela me gjemba, siç donte ta rrethonte Sali Berisha në kohën e tij.
Me një fjalë, të bëjnë atë që s’ta pret mendja!…
Rruga Berat-Çorovodë është rruga me historinë nga më interesantet, por më të hidhurat nga të gjitha rrugët e vendit tonë, ku politika ashiqare, këtu e tridhjetë vjet, nxjerr dhëmbët dhe kërcënon:
“O me mua, o s’ka rrugë, zgjidh e merr”!…
A nuk ndodhi kështu kur pushtetin e kishin demokratët para ’97-ës;
a nuk ndodhi kështu me Nanon, kur tha:
“Doni Ilirin? Bërrylin rrugë”! “Skraparit i pihet vetëm rakia”.
Erdhi i Iliri kryeministër, pastaj president, kryetar partie, gjithë kohën me pushtet hidhu këtej e hidhu andej, por ky “bir Skrapari”, plangprishës, ndoqi rrugën e e përandorëve Romakë, “përça e sundo”, një popull “lëre të varfër që të të ndjekë pas”!…
Dhe ashtu u bë, shumica e ndoqi qorrazi për mëse 30 vjet me radhë. Qorrazi e ndoqën, qorra i la.
Erdhi Rama. Qerrata:
Sa qe Iliri me Saliun, “le t’ua bëjë biri juaj, që lë kokën për ju dhe lini kokën për të”.
Kur erdhi Iliri me Ramën, sa herë vinte fjala, Rama thoshte: “tuajin e kini, në qeveri e kini, kërkojani atij”!..
Dhe inati i kryeministrit me popullin e Skraparit zgjati gjatë, më shumë se një legjislaturë.
Zëvendës kryeministresha Belinda Balluku, s’ka lënë vend në Shqipëri pa shkelur, në Skrapar jo, s’është hedhur asnjë pllackë asfalt as sa për të vënë këmbën në ardhtë ndonjë herë!…
Erdhën zgjedhjet e 2025-ës, pa Ilir e pa Sali! Në këtë klimë harlisëse parazgjedhore erdhi edhe premtimi nga Kryeministri: Skraparit do t’i bëjmë jo një, por tri rrugë, Berat-Çorovodë, Gramsh – Çorovodë dhe rrugën e lënë në mes Çorovodë – Përmet”.
Lidhja me Korçën, edhe pse e hazërtë, nuk u zu fare në gojë.
Por naaa… Brrylin?
Asnjë nga këto rrugë nuk u vu në plan e qeversisë për t’u ndërtuar vitin tjetër!…
Po mirë, ky kryeministri ynë frikë s’ka se s’ka nga kush të ketë, po turp a ka!”…
Kështu që të shkretët qytetarë të këtij shteti inatçor do të kollotumben akoma, do shajnë e do të shfryjnë, por s’do t’ua vërë kush veshin, si deri tani!…
“Selanik e tatëpjetë, siç ka qenë, do të jetë”, është një fjalë popullore që në raste si ky i rrugës, skraparllinjtë e përdorin shpesh.
Por edhe Baba Tomorrin e kanë afër, mbase ai i dëgjon e “mban shënim”!
I paçin të shkurtra!…