Yzedin Hima/ Kali i Kujtesës (Poezi)
Yzedin Hima
Kali i kujtesës
i lodhur kali i kujtesës sime
u pengua tek gurët e femijërisë
gjunjëpërgjakur mbi gurët e zinj
i bardhi kalë i kujtesës dha shpirt
unë u fsheha në ujin e turbullt të kohës
që rrjedh në përroin e trurit tim
për shkak të kujtesës sime të ikur
nuk e ndërtoj dot këtë rrugë këtë park
teksa pemët hovin drejt qiellit
retë si vajza nudo shfaqen nga larg
nga qelqi i ftohtë neonit në rrugë
pikëzon dritë nga syri i largët i Asaj
në mesnatë ndiej një thirrje malli
të dal në qoshe të rrugës e nën drita sysh
të shes psherëtima të freskëta bari
Pranverë
flokët e gjelbër pylli
i ter në erë
pas shiut të rimët
si vejushë e re nata u shfaq
dridhen e dridhen disqet e pellgjeve
e nën korin e bretkosave
harbon nata (vejusha) deri në ag
Bli i vetmuar
yjet dalin netëve
kalimtarëve të vonuar
ua hollojnë paksa terrin
ndonëse drita është e pakët
ndonëse yjet janë larg
si drita e shpirtit të poetit
bli i vetmuar
në pyllin e errët
Nata
nata me hapat e maces afrohet ngadalë
duke u lëpirë në strehët e mëhallës
të dehurit me të fashojnë mallin dhe brengat
të dashuruarit paketojnë me të opinionet
për t’i nisur të nesërmen sa më larg
afrohet e shtriqet e mpihtë nata
të marrët flenë në krahët e saj
të famshmit dehur nga drita dhe lavdia
tërë natën pijnë terrin dhe mërzinë
nata e pushtoi gjithësinë apo gjithësia natën
gjithësia në natë fsheh fytyrën dhe dobësitë
në mëngjes fshesarët me fshesat e gjata
fshijnë copa terri mendime të vrara
dhe dita shfaqet e virgjër sërish
Pak kohë mbaj në duar
pak kohë nga koha e ikur e mbaj në duar
kohë e ngurtë si një disk ku flenë tingujt e fjalët
pak kohë në duar si një send i artë
aty ndjej hapat e tu të ndrojtur dhe puthjet
si frushëllima krahësh të shpendëve të heshtur
ti je aty në kohën që u ndal
je materja nga e cila koha u bë
je metali i çmuar i medalionit të kohës
pak kohë e ndala ndër duar siç mund të ndalet
një grusht uji nga lumi që vrapon drejt detit
apo siç ndal e djeg pellgu meteorët
kur netëve pasqyron kupën e qiellit
pi i etur në grushtat e mi të djeshmen
në fyt më ngec vetja
Nëse ju besoni
nëse ju besoni blini një libër
tek vogëlushi në cep të rrugës
ai nuk di të lexojë ende
por ka besim tek librat e tij të vjetër
mos u çuditni kur vogëlushi
do t’ju tregojë me pak fjalë
subjektin e don kishotit
ndonëse ende nuk di të lexojë
dhe këto libra i ka gjetur diku
në një bibliotekë të thyer
a në ndonjë librari të djegur
nëse ju vërtetë besoni
një libër tek ky vogëlush
bliheni patjetër
ai është krejt i pafajshëm
dhe krejt i besueshëm
si këta libra të vjedhur