Paradoksi i përçarjes shqiptare, vëllai kundër vëllait, në një perlë të krijimtarisë tonë popullore
Kjo është një këngë e vjetër popullore, kushtuar një lubonjari luftëtar në krye të një çete kaçkësh kundër okupimit Osman.
Në shatator 1796, një batalion alpin turk i komanduar nga Ahmet Islam Disdari, gjatë kalimit në drejtim të Ersekës për të nënshtruar “rebelët” shqiptarë, u godit në kullat e Qarrit nga kaçakët e komanduar nga Pasho Dule Lubonjari.
Përleshja ishte e përgjakshme, trup me trup. U përleshën aty dhe dy bij të një nëne të mjerë nga Psari. Njëri luftonte si nizam i përbetuar i Portës së Lartë, tjetri si kaçak atdhetar i vendosur i kapedan Pasho Dules.
Kordhëtar Asllan Psari
Koka turku preu nga Qarri.
Asllan, izhdërha me pika,
Të pret Nasi, lart nga Shtika.
Thërret Nasi jatagani,
Ngreu Asllan, vdiq dushmani.
Pasho Dule Lubonjari,
Kapetan shpatë – hanxhari.
Pasho Dule ndez pusinë,
Të ndrit shpata trimërinë.
Këtë Asllanin nga Psari,
Se bëri të dilte barabari.
Asllan ku e ke vëllanë,
Nën krah, po më fle pranë.
O Asllan me shtatë nure,
Se ç’e le nënën kërcure.
Preva vëllanë, o moj nënë,
pa ditur mos qoftë thënë.
Bir, o bir, Asllan – Veli
Nënës i flini në gji.
(“Këngë Popullore të rrethit të Korçës”, viti 1982, faqe 52)