Bijë e një treve historike, para një sfide të re
Ka kohë që ka filluar fushata e zgjedhjeve parlamtare dhe ajo, si një dallëndyshe që sjell pranverë, “fluturon” nga zona në zonë, nga fshati në fshat, nga lagja në lagje, nga familja në familje të Skraparit dhe të Poliçanit, për t’u takuar me njerëzit, të mëdhenj e të vegjël, me e pa parti, për t’u thënë atyre se “nuk do ta zhgënjej kurrë besimin që më është dhënë nga forca politike që përfaqësoj, por që më shumë se te kjo, e shoh këtë besim në sytë tuaj që takoj çdo ditë”.
Si bijë e një treve historike, si një trime mali, që ka çarë në jetë me profesionin e saj të bukur, por të vështirë të mjekut, ashtu po hyn ajo në një derë tjetër, edhe më të vështirë, edhe me më shumë përgjegjësi, sepse në këtë rast do të ketë rreth saj njerëzit, ata njerëz që tashmë e shikojnë me besim, me buzëqeshje, që i rrahin krahët kur ndahet dhe i thonë, “jemi bashkë”!
Kush është Enriketa Alushani Jaho
Ka lindur në Çorovodë të Skraparit më 22 mars 1973,në një familje të thjeshtë, por me traditat më të mira që trashëgon kjo zonë në shekuj. I ati i saj, Maliqi, ka marrë pjesë aktive në Luftën Antifashiste Nacionalçlirimtare me Rininë Komuniste të zonës së Gjerbësit, ku edhe banonte në atë kohë.
Mbas Çlirimit shërbeu officer në repartet e Kufirit dhe më pas në ato të Ministrisë së Punëve të Brendëshme. Ka shërbyer për një kohë të gjatë, deri sa doli në pension, në ruajtjen dhe sigurinë e Objekteve tëRëndësisë së Veçantë në Skrapar, Thesarit të Shtetit, Arkivit Qendror të Shetit në rast Lufte, Vilat Shtetërore, tunelet e Krorëzës dhe tëDëvrisë etj.
Dudia, e ëma e Enriketës, bijë nga Çerrica e Tomorricës, ishte një grua e thjeshtë, me një natyrë të butë, por shumë e zgjuar dhe autoritare qëtë impononte respekt.
Enriketa Alushani Jaho, pas pas përfundimit të tri cikleve të arsimit, fillor, 8 –vjeçar dhe të mesëm në qytetin e lindjes, vazhdoi fakultetin e Mjekësisë së Përgjithshme në Tiranë.
Pas mbarimit të Universitetit ka punuar në Drejtorinë e Higjienës, Skrapar. Më pas në Spitalin Ushtarak të Tiranës, aktualisht Spitali Universitar i Traumës i Tiranës.
Aktualisht është mjeke anesteziste – reaminatore në shërbimin Anestezi – Reaminacion.
Ka kryer disa specializime dhe ka marrë marrë pjesë në veprimtari tëshumta shkencore brenda dhe jashtë vendit.
■
T’a lidhësh jetën bashkëshortore me një bashkëvendës është një ndër normat dhe kodet morale nga më të rëndësishmet për shqiptarët, aq më tepër për skrparllinjtë, që në këtë rast thonë “Bijë vendi, pikë argjëndi”.
Rasti fatlum e solli që Enriketa ta lidhë jetën me një djalë me origjinë po nga Skrapari, siç ishte vetë.
Se sa “pikë argjëndi” qe kjo vajzë për Fatosin, për prindërit e Fatosit, Hetemin dhe Zhuljetën,për kunatën, atëhere të vogël, yllzërin botëror, sopranon e famshme, Ermonela Jahon, por edhe për gjyshin, Shyqo Jahon, mjeshtrin e humorit popullor, i njohur në të gjithë krahinën për shakatë e tij tërë kripë e piper, që tregohen edhe sot në Skrapar e më gjerë, e tregoi jeta e tyre bashkëshortore 27 vjeçare.
Fryt të kësaj jete bashkëshortore e Fatosit me Enriketën janë fëmijët e tyre, Pantesilena, 26 vjeçe, që ka kryer studimet për pianoforte dhe aktualisht jeton ne Madrid-Spanjë, por që profesionin e saj e ushtron në skenat më prestigjioze të Europës dhe që shpesh bashkëpunon me hallën e saj, yllin e operas botërore, Ermonela Jahon; ndersa Mateo, 18 vjeç, është maturant dhe një basketbollist i spikatur i brezit të tij.
Jeta në shtëpinë e tyre është e qetë dhe harmonike, siç ndodh zakonisht në familjet intelektuale, por ndonjëherë ngrihet edhe zëri, fillon debati. Dhe kjo ndodh rrallë, për shkaqe profesionale, për raste specifike dhe të vështira në punën e përditshme të tyre, që, më shumë se një zënkë, është një konsultë mjekësore.
■
Enriketa, me dhimbje po i largohet profesionit të saj të dashur, për të cilin ka investuar aq mund e djersë. Po e bën këtë për një gjë më tëmadhe.
Ashtu, trime dhe e guximshme siç është, edhe këtë sfidë do ta kalojë me sukses, duke u bërë një zë i fortë i Skraparllinjve.
Urime, me fitore Enriketa!
Orakujt e Tomorrit
